حدّ جواز نظر به قصد تزویج

بسم الله الرحمن الرحیم

و صلی الله علی سیدنا محمد و آله الطاهرین

حدّ جواز نظر به قصد تزویج

مقدمه

مسألۀ جواز نظر به أجنبیه، به قصد تزویج آن أجنبیه، یکی از مسائلی است که سخنان بزرگان، در مورد آن، از جهت سِعه و ضِیق دائرۀ جواز، مختلف است. منشأ اختلاف‌شان، در این مسأله، اختلاف أنظارشان، در تفسیر روایاتی است که در این زمینه، وارد شده‌است. آیة الله خوئی (رحمه الله)، أهم این روایات را، در شرح کتاب نکاح عروة الوثقی، مورد بحث قرار داده است. ما این روایات را، با أهم أقوالی که در تفسیرشان است، در این نوشتار، به قدری که برای ما، میسر است، مورد بحث، قرار می‌دهیم –إن شاء الله- و از خدای متعال، می‌خواهیم که ما را، در إتمام این بحث، یاری نماید و به لطف عمیمش، در مَزالّ أقدام، هدایت و راهنمایی فرماید و این نوشته را، قابلیتی بخشد که بتواند ذخیره‌ای برای روزگار فقرمان باشد. فها! أنا أشرع فی التحقیق و إن ربی لهو ولی التوفیق.

روایات مسأله

مجموع روایاتی که آیة الله خوئی (رحمه الله)، در این مسأله، مورد بحث قرار داده‌اند، یازده روایت است که از ناحیۀ سند، به دو دسته، تقسیم می‌شوند: یک دسته، روایاتی است که از نظر خود ایشان، حجیت‌شان، تمام است و دستۀ دیگر، روایاتی است که از نظر ایشان، حجیت‌شان، ناتمام می‌باشد.

روایات تام الحجیة

روایاتی که از نظر شریف ایشان، حجیت‌شان، تمام است و در این مسأله، به نحوی دخیل می‌باشند، هفت روایت است که شش روایت أول، از روایاتی است که به نفس همین مسأله، اختصاص دارند، وروایت هفتم، روایتی است که به باب شراء إماء، اختصاص دارد؛ ولی در این مسأله، برای إثبات قیدی، استدلال به آن، ممکن می‌باشد.

 این روایات را، در ذیل از نظر می‌گذرانیم.

روایات خاصۀ باب

روایت خاصۀ باب، خودشان، دو قسم‌اند: یک قسم از این روایات، روایاتی‌اند که بر تعلیل، مشتمل می‌باشند، قسم دیگر از این روایات، روایاتی‌اند که بر تعلیل، مشتمل نمی‌باشند.